ارزیابی تغییرات مکانی و پهنه‌بندی کیفیت آب شرب و کشاورزی با استفاده از تکنیک زمین‌آمار و GIS

خصوصیات کیفی آب زیرزمینی ازجمله مؤلفه‏هایی است که ضرورت توجه به آن در برنامه‌ریزی‏های مدیریت منابع آب بسیار پر‌اهمیت است. در این مطالعه تغییرات الگوی مکانی کیفیت آب زیرزمینی از نظر شرب (برمبنای روش شولر) و کشاورزی (برمبنای روش ویل‌کاکس) در دشت فسا بر‌مبنای داده‌های سالانه (1387 تا 1392) بررسی شد. در این تحقیق اقدام به پهنه‌بندی پارامتر‌های مؤثر در هریک از روش‏های طبقه‌بندی کیفیت آب با استفاده از روش‏های زمین‌آمار برمبنای داده‏های 25 حلقه چاه در محیط GIS شد و مساحت تحت تأثیر کلاس‏های کیفی مختلف مشخص شد. سپس، با استفاده از آزمون‏های آماری غیر‌پارامتریک (اسپیرمن) و پارامتریک (رگرسیون خطی) تغییرات مساحت در دورۀ بررسی‌شده ارزیابی شد. نتایج نشان داد در بحث آب شرب و کشاورزی بر‌مبنای هر دو روش آماری، مساحت مناطق دارای کلاس‏های مناسب‌تر، در حال کاهش و مساحت مناطق دارای کلاس‏های نامناسب، در حال افزایش است. بررسی الگوی مکانی کلی کیفیت آب شرب نشان داد منطقه سه کلاس نامناسب، بد و موقتاً قابل قبول دارد که مساحت مناطق موقتاً قابل قبول در حال افزایش است هر‌چند این تغییر در سطح 95 درصد معنادار نیست. الگوی مکانی کلی کیفیت آب کشاورزی نشان داد منطقه سه کلاس خوب، متوسط و بد دارد که مساحت مناطق با وضعیت متوسط در حال کاهش و مساحت مناطق با وضعیت بد در حال افزایش است. این تغییرات بر‌مبنای هر دو روش آماری در سطح 95 درصد معنا‌دار‌ند.